Thailand

Surah อัล-มุดดัษษิร - Aya count 56
Share
โอ้ผู้ห่มกายอยู่เอ๋ย !
จงลุกขึ้น แล้วประกาศตักเตือน
และแด่พระเจ้าของเจ้า จงให้ความเกียงไกร (ต่อพระองค์)
และเสื้อผ้าของเจ้า จงทำให้สะอาด
และสิ่งสกปรกก็จงหลบหลีกให้ห่างเสีย
และอย่าทำคุณ เพื่อหวังการตอบแทนอันมากมาย
และเพื่อพระเจ้าของเจ้าเท่านั้นจงอดทน
ในที่สุด เมื่อเสียงเป่าถูกเป่าขึ้น
นั่นคือ วันนั้น วันแห่งความยากลำบาก
แก่บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา มิใช่เป็นเรื่องง่าย
จงปล่อยข้าไว้กับผู้ที่ข้าได้สร้างเขาไว้แต่ลำพังเถิด
และข้าได้ทำให้เขามีทรัพย์สมบัติอย่างล้นเหลือ
และลูกหลานอย่างพรั่งพร้อม
และข้าได้ทำให้เขาสุขสบายอย่างราบรื่น
แล้วเขายังโลภที่จะให้ข้าเพิ่มพูนแก่เขาอีก
เปล่าเลย ! เพราะว่าเขาเป็นผู้ดื้อรั้นต่อสัญญาณต่าง ๆ ของเรา
ในไม่ช้าข้าจะเพิ่มพูนความยากลำบากแก่เขา
แท้จริงเขาได้ใคร่ครวญและคาดคะเน
ดังนั้นเขาได้รับความหายนะ เขาจะคาดคะเนได้อย่างไร ?
แล้วเขาได้รับความหายนะ เขาจะคาดคะเนได้อย่างไร ?
แล้วเขาได้ตรึกตรอง
แล้วเขาทำหน้าบูดบึ้ง และทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
แล้วเขาก็ผินหลังออกไป และหยิ่งผยอง
แล้วเขากล่าวว่า นี่มิใช่อื่นนอกจากเป็นมายากลที่สืบทอดกันมา
นี่มิใช่อื่นใดนอกจากเป็นคำพูดของปุถุชน
ในไม่ช้าข้าจะโยนเขาเข้าสู่กองไฟที่เผาไหม้
และอันใดเล่าทำให้เจ้ารู้ได้ว่า สิ่งที่เผาไหม้นั้นคืออะไร ?
มันจะไม่เหลืออะไรเลย และมันจะไม่ปล่อยผู้ใดให้คงเหลือไว้ (เช่นกัน)
มันจะเผาไหม้ผิวหนังจนเกรียมดำ
เหนือมันมีมะลาอิกะฮฺสิบเก้าท่าน
และเรามิได้แต่งตั้งผู้ใดเป็นยามเฝ้าประตูนรก นอกจากมะลาอิกะฮฺเท่านั้น และเรามิได้กำหนดจำนวนของพวกเขาไว้ เว้นแต่เพื่อเป็นการทดสอบแก่บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา เพื่อบรรดาอะฮฺลุลกิตาบจะได้เชื่อมั่น และบรรดาผู้ศรัทธาจะได้เพิ่มพูนการศรัทธา และบรรดาอะฮฺลุลกิตาบรวมทั้งบรรดาผู้ศรัทธาจะไม่ต้องสงสัย และเพื่อบรรดาผู้ในหัวใจของพวกเขามีโรคอีกทั้งบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาจะกล่าวว่า อัลลอฮฺทรงประสงค์อะไรด้วยอุปมานี้ เช่นนั้นแหละอัลลอฮฺจะทรงให้หลงทางผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ และจะทรงชี้แนะทางแก่ผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์และไม่มีผู้ใดรู้จำนวนไพร่พลของพระเจ้าของเจ้านอกจากพระองค์ และนี่มิใช่อื่นใดนอกจากเป็นข้อตักเตือนแก่มนุษย์
เปล่าเลย ขอสาบานด้วยดวงจันทร์
ขอสาบานด้วยกลางคืนเมือมันคล้อยไป
ขอสาบานด้วยยามเช้าเมื่อมันทอแสง
แท้จริงนรกนั้นแน่นอนเป็นหนึ่งในความหายนะอันใหญ่หลวง
เพื่อเป็นการเตือนสำทับแก่มนุษย์
สำหรับผู้ที่ประสงค์ในหมู่พวกเจ้าจะรุดหน้า (ไปสู่ความดี) หรือจะรั้งท้าย (เพื่อกระทำความชั่ว)
แต่ละชีวิตย่อมถูกค้ำประกันกับสิ่งที่มันขวนขวายไป
ยกเว้นบรรดาผู้อยู่เบื้องขวา
อยู่ในสวนสวรรค์หลากหลาย พวกเขาจะไต่ถามซึ่งกันและกัน
เกี่ยวกับพวกที่กระทำความผิด
อะไรที่นำพวกท่านเข้าสู่กองไฟที่เผาไหม้
พวกเขากล่าวว่า เรามิได้อยู่ในหมู่ผู้ทำละหมาด
เรามิได้ให้อาหารแก่บรรดาผู้ขัดสน
และพวกเราเคยมั่วสุมอยู่กับพวกที่มั่วสุม
และเราเคยปฏิเสธวันแห่งการตอบแทน
จนกระทั่งความตายได้มาเยือนเรา
ดังนั้นการชะฟาอะฮฺของบรรดาผู้มีชะฟาอะฮฺจะไม่เกิดประโยชน์อันใดแก่พวกเขา
ดังนั้นเกิดอะไรขึ้นแก่พวกเขา โดยทีพวกเขาผินหลังออกห่างจากการเตือนสติ
ประหนึ่งว่าพวกเขาเป็นลาเปรียวที่ตื่นตระหนก
หนีจากเสือสิงห์
แท้จริงแล้วทุกคนในหมู่พวกเขาต้องการที่จะมีแผ่นกระดาษกางแผ่ยืนมาให้แก่เขา
ไม่เลยทีเดียว! ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังไม่กลัววันปรโลกอีกด้วย
เปล่ามิได้! แท้จริงนั่นคือข้อเตือนสติ
ฉะนั้นผู้ใดประสงค์เขาก็จะจดจำรำลึกไว้
และพวกเขาจะไม่จดจำรำลึกได้ เว้นแต่อัลลอฮฺจะทรงประสงค์ พระองค์เท่านั้นคือพระเจ้าแห่งการยำเกรงและพระเจ้าแห่งการให้อภัย