سكربت القرآن الكريم للجميع الإصدار الخامس
دليل نواحي الإصدار السادس Nwahy Directory V6

Tajik

Surah Abasa ( He frowned ) - Aya count 42
Share
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ ﴿١﴾
Рӯйро турш кард ва сар баргардонид,
أَن جَآءَهُ ٱلْأَعْمَىٰ ﴿٢﴾
чун он нобино ба наздаш омад,
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ ﴿٣﴾
Ва ту чӣ донӣ, шояд, ки ӯ покиза шавад,
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكْرَىٰٓ ﴿٤﴾
ё панд гирад ва панди ту фоидааш кунад.
أَمَّا مَنِ ٱسْتَغْنَىٰ ﴿٥﴾
Аммо он ки ӯ тавонгар аст,
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ ﴿٦﴾
ту рӯи худ ба ӯ мекунӣ
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ ﴿٧﴾
ва агар ҳам пок нагардад, чизе бар зиёни ту нест.
وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسْعَىٰ ﴿٨﴾
Ва аммо он, ки шитобон ба назди ту меояд
وَهُوَ يَخْشَىٰ ﴿٩﴾
ва метарсад, (аз худо).
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ ﴿١٠﴾
ту аз ӯ ба дигаре рӯй, меорӣ.
كَلَّآ إِنَّهَا تَذْكِرَةٌۭ ﴿١١﴾
Оре, ин Қуръон пандест,
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ ﴿١٢﴾
пас ҳар кӣ хоҳад, аз он панд гирад.
فِى صُحُفٍۢ مُّكَرَّمَةٍۢ ﴿١٣﴾
Дар саҳифаҳое гиромӣ.
مَّرْفُوعَةٍۢ مُّطَهَّرَةٍۭ ﴿١٤﴾
баландқадру покиза,
بِأَيْدِى سَفَرَةٍۢ ﴿١٥﴾
ба дасти котибоне,
كِرَامٍۭ بَرَرَةٍۢ ﴿١٦﴾
бузургвору некӯкор.
قُتِلَ ٱلْإِنسَٰنُ مَآ أَكْفَرَهُۥ ﴿١٧﴾
Марг бар одамӣ бод, ки чӣ носипос (ношукр) аст!
مِنْ أَىِّ شَىْءٍ خَلَقَهُۥ ﴿١٨﴾
Ӯро аз чӣ офаридааст?
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ ﴿١٩﴾
Аз нутфае офарид ва ба андоза муайян кард,
ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ ﴿٢٠﴾
сипас роҳашро осон сохт.
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقْبَرَهُۥ ﴿٢١﴾
Он гоҳ бимирондаш ва дар гӯр кард.
ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ ﴿٢٢﴾
Ва он гоҳ, ки хоҳад, зиндааш созад.
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَآ أَمَرَهُۥ ﴿٢٣﴾
На ки ҳанӯз он чиро ба ӯ фармон дода буд, ба ҷой наёвардааст.
فَلْيَنظُرِ ٱلْإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ ﴿٢٤﴾
Пас одамӣ ба таъоми худ бингарад
أَنَّا صَبَبْنَا ٱلْمَآءَ صَبًّۭا ﴿٢٥﴾
Мо боронро фурӯ боридем, бориданӣ
ثُمَّ شَقَقْنَا ٱلْأَرْضَ شَقًّۭا ﴿٢٦﴾
ва заминро шикофтем, шикофтанӣ
فَأَنۢبَتْنَا فِيهَا حَبًّۭا ﴿٢٧﴾
ва дар он донаҳо рӯёнидем
وَعِنَبًۭا وَقَضْبًۭا ﴿٢٨﴾
ва току сабзавот
وَزَيْتُونًۭا وَنَخْلًۭا ﴿٢٩﴾
ва зайтуну нахл (дарахти хурмо)
وَحَدَآئِقَ غُلْبًۭا ﴿٣٠﴾
ва боғҳои пурдарахт
وَفَٰكِهَةًۭ وَأَبًّۭا ﴿٣١﴾
ва меваву алаф,
مَّتَٰعًۭا لَّكُمْ وَلِأَنْعَٰمِكُمْ ﴿٣٢﴾
то шумову чорпоёнатон баҳра баред,
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ ﴿٣٣﴾
Чун бонги қиёмат барояд,
يَوْمَ يَفِرُّ ٱلْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ ﴿٣٤﴾
рӯзе, ки одамӣ аз бародараш мегурезад
وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ ﴿٣٥﴾
ва аз модарашу падараш
وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ ﴿٣٦﴾
ва аз занашу фарзандонаш.
لِكُلِّ ٱمْرِئٍۢ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍۢ شَأْنٌۭ يُغْنِيهِ ﴿٣٧﴾
Ҳар касро дар рӯз корест, ки ба худ машғулаш дорад.
وُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍۢ مُّسْفِرَةٌۭ ﴿٣٨﴾
Чеҳраҳое дар он рӯз дурахшонанд,
ضَاحِكَةٌۭ مُّسْتَبْشِرَةٌۭ ﴿٣٩﴾
хандонанду шодонанд.
وَوُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌۭ ﴿٤٠﴾
Ва чеҳраҳое дар он рӯз ғуборолуданд,
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿٤١﴾
дар сиёҳӣ фурӯ рафтаанд.
أُو۟لَٰٓئِكَ هُمُ ٱلْكَفَرَةُ ٱلْفَجَرَةُ ﴿٤٢﴾
Инҳо кофирону фоҷиронанд (бадкорон).