Persian
Surah دخان - Aya count 59
سوگند به این کتاب روشنگر،
که ما آن را در شبی پر برکت نازل کردیم؛ ما همواره انذارکننده بوده‌ایم!
در آن شب هر امری بر اساس حکمت (الهی) تدبیر و جدا می‌گردد.
(آری، نزول قرآن) فرمانی بود از سوی ما؛ ما (محمد (ص) را) فرستادیم!
اینها همه بخاطر رحمتی است از سوی پروردگارت، که شنونده و داناست!
(همان) پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست، اگر اهل یقین هستید!
هیچ معبودی جز او نیست؛ زنده می‌کند و می‌میراند؛ او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست!
ولی آنها در شکند و (با حقایق) بازی می‌کنند.
پس منتظر روزی باش که آسمان دود آشکاری پدید آورد...
که همه مردم را فرامی‌گیرد؛ این عذاب دردناکی است!
(می‌گویند:) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف کن که ایمان می‌آوریم.
چگونه: و از کجا متذکر می‌شوند با اینکه رسول روشنگر (با معجزات و منطق روشن) به سراغشان آمد!
سپس از او روی گردان شدند و گفتند: «او تعلیم یافته‌ای دیوانه است!»
ما عذاب را کمی برطرف می‌سازیم، ولی باز به کارهای خود بازمی‌گردید!
(ما از آنها انتقام می‌گیریم) در آن روز که آنها را با قدرت خواهیم گرفت؛ آری ما انتقام گیرنده‌ایم!
ما پیش از اینها قوم فرعون را آزمودیم و رسول بزرگواری به سراغشان آمد،
(و به آنان گفت: امور) بندگان خدا را به من واگذارید که من فرستاده امینی برای شما هستم!
و در برابر خداوند تکبر نورزید که من برای شما دلیل روشنی آورده‌ام!
و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه می‌برم از اینکه مرا متهم کنید!
و اگر به من ایمان نمی‌آورید، از من کناره‌گیری کنید (و مانع ایمان آوردن مردم نشوید)!
(آنها هیچ یک از این پندها را نپذیرفتند، و موسی) به پیشگاه پروردگارش عرضه داشت: اینها قومی مجرمند!
(به او دستور داده شد:) بندگان مرا شبانه حرکت ده که شما تعقیب می‌شوید!
(هنگامی که از دریا گذشتید) دریا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) که آنها لشکری غرق‌شده خواهند بود!
(سرانجام همگی نابود شدند و) چه بسیار باغها و چشمه‌ها که از خود به جای گذاشتند،
و زراعتها و قصرهای زیبا و گرانقیمت،
و نعمتهای فراوان دیگر که در آن (غرق) بودند!
اینچنین بود ماجرای آنان! و ما (اموال و حکومت) اینها را میراث برای اقوام دیگری قرار دادیم!
نه آسمان بر آنان گریست و نه زمین، و نه به آنها مهلتی داده شد!
ما بنی اسرائیل را از عذاب ذلّت‌بار رهایی بخشیدیم؛
از فرعون که مردی متکبر و از اسرافکاران بود!
ما آنها را با علم (خویش) بر جهانیان برگزیدیم و برتری دادیم،
و آیاتی (از قدرت خویش) را به آنها دادیم که آزمایش آشکاری در آن بود (ولی آنان کفران کردند و مجازات شدند)!
اینها [= مشرکان] می‌گویند:
«مرگ ما جز همان مرگ اول نیست و هرگز برانگیخته نخواهیم شد!
اگر راست می‌گویید پدران ما را (زنده کنید و) بیاورید (تا گواهی دهند)!»
آیا آنان بهترند یا قوم «تبّع» و کسانی که پیش از آنها بودند؟! ما آنان را هلاک کردیم، چرا که مجرم بودند!
ما آسمانها و زمین و آنچه را که در میان این دو است به بازی (و بی‌هدف) نیافریدیم!
ما آن دو را جز بحق نیافریدیم؛ ولی بیشتر آنان نمی‌دانند!
روز جدایی (حق از باطل) وعده‌گاه همه آنهاست!
روزی که هیچ دوستی کمترین کمکی به دوستش نمی‌کند، و از هیچ‌سو یاری نمی‌شوند؛
مگر کسی که خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا که او عزیز و رحیم است!
همانند فلز گداخته در شکمها می‌جوشد؛
(آنگاه به مأموران دوزخ خطاب می‌شود:) این کافر مجرم را بگیرید و به میان دوزخ پرتابش کنید!
سپس بر سر او از عذاب جوشان بریزید!
(به او گفته می‌شود:) بچش که (به پندار خود) بسیار قدرتمند و محترم بودی!
این همان چیزی است که پیوسته در آن تردید می‌کردید!
(ولی) پرهیزگاران در جایگاه امنی قرار دارند،
آنها لباسهایی از حریر نازک و ضخیم می‌پوشند و در مقابل یکدیگر می‌نشینند؛
اینچنین‌اند بهشتیان؛ و آنها را با «حور العین» تزویج می‌کنیم!
آنها در آنجا هر نوع میوه‌ای را بخواهند در اختیارشان قرارمی‌گیرد، و در نهایت امنیّت به سر می‌برند!
هرگز مرگی جز همان مرگ اوّل (که در دنیا چشیده‌اند) نخواهند چشید، و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ می‌کند؛
این فضل و بخششی است از سوی پروردگارت، این همان رستگاری بزرگ است!
ما آن [= قرآن] را بر زبان تو آسان ساختیم، شاید آنان متذکّر شوند!
(امّا اگر نپذیرفتند) منتظر باش، آنها نیز منتظرند (تو منتظر پیروزی الهی و آنها منتظر عذاب و شکست)!
