Persian
Surah صافات - Aya count 182
سوگند به (فرشتگان) صف‌کشیده (و منظّم)
و به نهی‌کنندگان و (بازدارندگان)
و تلاوت‌کنندگان پیاپی آیات الهی...
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست، و پروردگار مشرقها!
ما آسمان نزدیک [= پایین] را با ستارگان آراستیم،
تا آن را از هر شیطان خبیثی حفظ کنیم!
آنها نمی‌توانند به (سخنان) فرشتگان عالم بالا گوش فرادهند، (و هرگاه چنین کنند) از هر سو هدف قرارمی‌گیرند!
آنها به شدّت به عقب رانده می‌شوند؛ و برای آنان مجازاتی دائم است!
مگر آنها که در لحظه‌ای کوتاه برای استراق سمع به آسمان نزدیک شوند، که «شهاب ثاقب» آنها را تعقیب می‌کند!
از آنان بپرس: «آیا آفرینش (و معاد) آنان سخت‌تر است یا آفرینش فرشتگان (و آسمانها و زمین)؟! ما آنان را از گل چسبنده‌ای آفریدیم!
تو از انکارشان تعجّب می‌کنی، ولی آنها مسخره می‌کنند!
و هنگامی که به آنان تذکّر داده شود، هرگز متذکّر نمی‌شوند!
و هنگامی که معجزه‌ای را ببینند، دیگران را نیز به استهزا دعوت می‌کنند!
و می‌گویند: «این فقط سحری آشکار است!
آیا هنگامی که ما مُردیم و به خاک و استخوان مبدّل شدیم، بار دیگر برانگیخته خواهیم شد؟!
یا پدران نخستین ما (بازمی‌گردند)؟!»
بگو: «آری، همه شما زنده می‌شوید در حالی که خوار و کوچک خواهید بود!
تنها یک صیحه عظیم واقع می‌شود، ناگهان همه (از قبرها برمی‌خیزند و) نگاه می‌کنند!
و می‌گویند: «ای وای بر ما، این روز جزاست!»
(آری) این همان روز جدایی (حقّ از باطل) است که شما آن را تکذیب می‌کردید!
(در این هنگام به فرشتگان دستور داده می‌شود:) ظالمان و همردیفانشان و آنچه را می‌پرستیدند...
(آری آنچه را) جز خدا می‌پرستیدند جمع کنید و بسوی راه دوزخ هدایتشان کنید!
آنها را نگهدارید که باید بازپرسی شوند!
شما را چه شده که از هم یاری نمی‌طلبید؟!
ولی آنان در آن روز تسلیم قدرت خداوندند!
(و در این حال) رو به یکدیگر کرده و از هم می‌پرسند...
گروهی (می‌گویند: «شما رهبران گمراهی بودید که به ظاهر) از طریق خیرخواهی و نیکی وارد شدید امّا جز فریب چیزی در کارتان نبود)!»
(آنها در جواب) می‌گویند: «شما خودتان اهل ایمان نبودید (تقصیر ما چیست)؟!
ما هیچ گونه سلطه‌ای بر شما نداشتیم، بلکه شما خود قومی طغیانگر بودید!
اکنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلّم شده، و همگی از عذاب او می‌چشیم!
ما شما را گمراه کردیم، همان گونه که خود گمراه بودیم!
(آری) همه آنها [= پیشوایان و پیروان گمراه] در آن روز در عذاب الهی مشترکند!
ما این گونه با مجرمان رفتار می‌کنیم!
چرا که وقتی به آنها گفته می‌شد: «معبودی جز خدا وجود ندارد»، تکبّر و سرکشی می‌کردند...
و پیوسته می‌گفتند: «آیا ما معبودان خود را بخاطر شاعری دیوانه رها کنیم؟!»
چنین نیست، او حقّ را آورده و پیامبران پیشین را تصدیق کرده است!
اما شما (مستکبران کوردل) بطور مسلّم عذاب دردناک (الهی) را خواهید چشید!
و جز به آنچه انجام می‌دادید کیفر داده نمی‌شوید،
جز بندگان مخلص خدا (که از این کیفرها برکنارند)!
برای آنان [= بندگان مخلص] روزی معیّن و ویژه‌ای است،
میوه‌ها (ی گوناگون پر ارزش)، و آنها گرامی داشته می‌شوند...
در حالی که بر تختها رو به روی یکدیگر تکیه زده‌اند،
و گرداگردشان قدحهای لبریز از شراب طهور را می‌گردانند؛
شرابی سفید و درخشنده، و لذّتبخش برای نوشندگان؛
شرابی که نه در آن مایه تباهی عقل است و نه از آن مست می‌شوند!
و نزد آنها همسرانی زیبا چشم است که جز به شوهران خود عشق نمی‌ورزند.
گویی از (لطافت و سفیدی) همچون تخم‌مرغهایی هستند که (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انسانی هرگز آن را لمس نکرده است)!
(در حالی که آنها غرق گفتگو هستند) بعضی رو به بعضی دیگر کرده می‌پرسند...
کسی از آنها می‌گوید: «من همنشینی داشتم...
که پیوسته می‌گفت: آیا (به راستی) تو این سخن را باور کرده‌ای...
که وقتی ما مُردیم و به خاک و استخوان مبدّل شدیم، (بار دیگر) زنده می‌شویم و جزا داده خواهیم شد؟!»
(سپس) می‌گوید: «آیا شما می‌توانید از او خبری بگیرید؟»
اینجاست که نگاهی می‌کند، ناگهان او را در میان دوزخ می‌بیند.
می‌گوید: «به خدا سوگند نزدیک بود مرا (نیز) به هلاکت بکشانی!
و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نیز از احضارشدگان (در دوزخ) بودم!
(سپس به یاران خود می‌گوید: ای دوستان!) آیا ما هرگز نمی‌میریم (و در بهشت جاودانه خواهیم بود)،
و جز همان مرگ اول، مرگی به سراغ ما نخواهد آمد، و ما هرگز عذاب نخواهیم شد.
راستی این همان پیروزی بزرگ است!
آری، برای مثل این، باید عمل‌کنندگان عمل کنند!
آیا این (نعمتهای جاویدان بهشتی) بهتر است یا درخت (نفرت‌انگیز) زقّوم؟!
ما آن را مایه درد و رنج ظالمان قرار دادیم!
آن درختی است که از قعر جهنّم می‌روید!
شکوفه آن مانند سرهای شیاطین است!
آنها [= مجرمان] از آن می‌خورند و شکمها را از آن پر می‌کنند!
سپس روی آن آب داغ متعفّنی می‌نوشند!
سپس بازگشت آنها به سوی جهنّم است!
چرا که آنها پدران خود را گمراه یافتند،
با این حال به سرعت بدنبال آنان کشانده می‌شوند!
و قبل از آنها بیشتر پیشینیان (نیز) گمراه شدند!
ما در میان آنها انذارکنندگانی فرستادیم،
ولی بنگر عاقبت انذارشوندگان چگونه بود!
و نوح، ما را خواند (و ما دعای او را اجابت کردیم)؛ و چه خوب اجابت کننده‌ای هستیم!
و او و خاندانش را از اندوه بزرگ رهایی بخشیدیم،
و فرزندانش را همان بازماندگان (روی زمین) قرار دادیم،
و نام نیک او را در میان امّتهای بعد باقی نهادیم.
سلام بر نوح در میان جهانیان باد!
ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم!
چرا که او از بندگان باایمان ما بود!
سپس دیگران [= دشمنان او] را غرق کردیم!
و از پیروان او ابراهیم بود؛
(به خاطر بیاور) هنگامی را که با قلب سلیم به پیشگاه پروردگارش آمد؛
هنگامی که به پدر و قومش گفت: «اینها چیست که می‌پرستید؟!
آیا غیر از خدا به سراغ این معبودان دروغین می‌روید؟!
شما درباره پروردگار عالمیان چه گمان می‌برید؟!
(سپس) نگاهی به ستارگان افکند...
و گفت: «من بیمارم (و با شما به مراسم جشن نمی‌آیم)!»
آنها از او روی برتافته و به او پشت کردند (و بسرعت دور شدند.)
(او وارد بتخانه شد) مخفیانه نگاهی به معبودانشان کرد و از روی تمسخر گفت: «چرا (از این غذاها) نمی‌خورید؟!
(اصلاً) چرا سخن نمی‌گویید؟!»
سپس بسوی آنها رفت و ضربه‌ای محکم با دست راست بر پیکر آنها فرود آورد (و جز بت بزرگ، همه را درهم شکست).
آنها با سرعت به او روی آوردند.
گفت: «آیا چیزی را می‌پرستید که با دست خود می‌تراشید؟!
با اینکه خداوند هم شما را آفریده و هم بتهایی که می‌سازید!»
(بت‌پرستان) گفتند: «بنای مرتفعی برای او بسازید و او را در جهنّمی از آتش بیفکنید!»
آنها طرحی برای نابودی ابراهیم ریخته بودند، ولی ما آنان را پست و مغلوب ساختیم!
(او از این مهلکه بسلامت بیرون آمد) و گفت: «من به سوی پروردگارم می‌روم، او مرا هدایت خواهد کرد!
پروردگارا! به من از صالحان [= فرزندان صالح] ببخش!»
ما او [= ابراهیم] را به نوجوانی بردبار و صبور بشارت دادیم!
هنگامی که با او به مقام سعی و کوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح می‌کنم، نظر تو چیست؟» گفت «پدرم! هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت!»
هنگامی که هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد...
او را ندا دادیم که: «ای ابراهیم!
آن رؤیا را تحقق بخشیدی (و به مأموریت خود عمل کردی)!» ما این گونه، نیکوکاران را جزا می‌دهیم!
این مسلّماً همان امتحان آشکار است!
ما ذبح عظیمی را فدای او کردیم،
و نام نیک او را در امّتهای بعد باقی نهادیم!
این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم!
او از بندگان باایمان ما است!
ما او را به اسحاق -پیامبری از شایستگان- بشارت دادیم!
ما به او و اسحاق برکت دادیم؛ و از دودمان آن دو، افرادی بودند نیکوکار و افرادی آشکارا به خود ستم کردند!
ما به موسی و هارون نعمت بخشیدیم!
و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم!
و آنها را یاری کردیم تا بر دشمنان خود پیروز شدند!
ما به آن دو، کتاب روشنگر دادیم،
و آن دو را به راه راست هدایت نمودیم!
و نام نیکشان را در اقوام بعد باقی گذاردیم!
ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم!
آن دو از بندگان مؤمن ما بودند!
و الیاس از رسولان (ما) بود!
به خاطر بیاور هنگامی را که به قومش گفت: «آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟!
آیا بت «بعل» را می‌خوانید و بهترین آفریدگارها را رها می‌سازید؟!
خدایی که پروردگار شما و پروردگار نیاکان شماست!»
امّا آنها او را تکذیب کردند؛ ولی به یقین همگی (در دادگاه عدل الهی) احضار می‌شوند!
ما نام نیک او را در میان امّتهای بعد باقی گذاردیم!
ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم!
او از بندگان مؤمن ما است!
و لوط از رسولان (ما) است!
و به خاطر بیاور زمانی را که او و خاندانش را همگی نجات دادیم،
مگر پیرزنی که از بازماندگان بود (و به سرنوشت آنان گرفتار شد)!
و شما پیوسته صبحگاهان از کنار (ویرانه‌های شهرهای) آنها می‌گذرید...
و (همچنین) شبانگاه؛ آیا نمی‌اندیشید؟!
و یونس از رسولان (ما) است!
به خاطر بیاور زمانی را که به سوی کشتی پر (از جمعیّت و بار) فرار کرد.
و با آنها قرعه افکند، (و قرعه به نام او افتاد و) مغلوب شد!
(او را به دریا افکندند) و ماهی عظیمی او را بلعید، در حالی که مستحقّ سرزنش بود!
و اگر او از تسبیح‌کنندگان نبود...
تا روز قیامت در شکم ماهی می‌ماند!
(به هر حال ما او را رهایی بخشیدیم و) او را در یک سرزمین خشک خالی از گیاه افکندیم در حالی که بیمار بود!
و بوته کدوئی بر او رویاندیم (تا در سایه برگهای پهن و مرطوبش آرامش یابد)!
و او را به سوی جمعیّت یکصد هزار نفری -یا بیشتر- فرستادیم!
آنها ایمان آوردند، از این رو تا مدّت معلومی آنان را از مواهب زندگی بهره‌مند ساختیم!
از آنان بپرس: آیا پروردگارت دخترانی دارد و پسران از آن آنهاست؟!
آیا ما فرشتگان را مؤنث آفریدیم و آنها ناظر بودند؟!
بدانید آنها با این تهمت بزرگشان می‌گویند:
«خداوند فرزند آورده!» ولی آنها به یقین دروغ می‌گویند!
آیا دختران را بر پسران ترجیح داده است؟!
شما را چه شده است؟! چگونه حکم می‌کنید؟! (هیچ می‌فهمید چه می‌گویید؟!)
یا شما دلیل روشنی در این باره دارید؟
کتابتان را بیاورید اگر راست می‌گویید!
آنها [= مشرکان] میان او [= خداوند] و جنّ، (خویشاوندی و) نسبتی قائل شدند؛ در حالی که جنّیان بخوبی می‌دانند که این بت‌پرستان در دادگاه الهی احضار می‌شوند!
منزّه است خداوند از آنچه توصیف می‌کنند،
شما و آنچه را پرستش می‌کنید،
هرگز نمی‌توانید کسی را (با آن) فریب دهید،
مگر آنها که در آتش دوزخ وارد می‌شوند!
و هیچ یک از ما نیست جز آنکه مقام معلومی دارد؛
و ما همگی (برای اطاعت فرمان خداوند) به صف ایستاده‌ایم؛
و ما همه تسبیح‌گوی او هستیم!
«اگر یکی از کتابهای پیشینیان نزد ما بود،
به یقین، ما بندگان مخلص خدا بودیم!»
(امّا هنگامی که این کتاب بزرگ آسمانی بر آنها نازل شد،) به آن کافر شدند؛ ولی بزودی (نتیجه کار خود را) خواهند دانست!
وعده قطعی ما برای بندگان فرستاده ما از پیش مسلّم شده...
از آنها [= کافران] روی بگردان تا زمان معیّنی (که فرمان جهاد فرارسد)!
و وضع آنها را بنگر (چه بی‌محتواست) اما بزودی (نتیجه اعمال خود را) می‌بینند!
آیا آنها برای عذاب ما شتاب می‌کنند؟!
امّا هنگامی که عذاب ما در آستانه خانه‌هایشان فرود آید، انذارشدگان صبحگاه بدی خواهند داشت!
از آنان روی بگردان تا زمان معیّنی!
و وضع کارشان را ببین؛ آنها نیز به زودی (نتیجه اعمال خود را) می‌بینند!
منزّه است پروردگار تو، پروردگار عزّت (و قدرت) از آنچه آنان توصیف می‌کنند.
حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است!
